Quarantaine

Tja, daar zitten wij dan dit weekend, prachtig weer buiten, echt weer om even lekker een frisse neus te halen. Alleen wij zitten met z’n allen in quarantaine sinds zaterdag, slecht einde van deze week!

Gelukkig begon de week beter. Nina knapte zienderogen op van de cocktail aan antibiotica en van de zuurstof die wij haar einde van de middag geven. Nina gaat lekker hele dagen naar school, kletst de oren van je hoofd, is energiek, kijkt zelfs nog het Jeugdjournaal mee en slaapt dan ontzettend goed, zonder zuurstof en met een zeer lage hartslag! Maakt vriendinnetjes op school en heeft zelfs een speeldate gemaakt, helaas door de quarantaine moet deze even opgeschoven worden, tot groot verdriet van de dames!

Woensdag starten Nina en mama in het Prinses Maxima Centrum, gelukkig is de oncoloog ook enthousiast over Nina haar voortgang en mag de antibiotica gestopt worden en dus haar infuus afgekoppeld! Joepie, dat betekend vanmiddag naar zwemles. Huppelend van blijdschap gaat Nina weer terug mee naar huis. Na snel een boterham gegeten te hebben, weer opnieuw in de auto op weg naar het zwembad van Heliomare. Nina vond het toch wel spannend, want nu geen juf maar een meester, maar het ging allemaal ontzettend goed en het plezier straalde er van af. Voor zover mama dat dan heeft kunnen zien, want zij moest buiten wachten.

Wat een pech dat Nina donderdagochtend wakker werd met ineens veel meer slijm. Ook de nacht was al weer zo onrustig. Hoe kan dat toch? Nog geen 24 uur daarvoor was de antibiotica gestopt en dan nu al weer vol slijm? Papa en mama worden er af en toe radeloos van!

En donderdag ook nog de eerste sessie EMDR, spannend toch wel! Maar wat ging het goed. Nina was zelfs geïnteresseerd in de foto’s die erbij horen van haar in het ziekenhuis bed met alle slangetjes etc. En het verhaal over de prinses vond zij herkenbaar, want dat soort dingen heeft zij ook allemaal beleefd. Nina is nu al benieuwd naar deel 2 van het verhaal. Als afsluiting nog even spelen met het kasteel, de slechteriken worden door de kamer gegooid, een boze reactie door de EMDR nog, allemaal goede signalen (al hebben wij normaal liever niet dat zij met iets gooit).

Vrijdag staan de jongens verkouden op, keelpijn en snotterig. Omdat zij niet in contact zijn geweest met een positief besmet iemand, mochten zij volgens de beslisboom van school gewoon naar school toe. In de avond krijgen papa en mama een bericht van school dat er op school 2 positief geteste kinderen zijn, waarvan er eentje in de klas van Max. Oh nee! De volgende ochtend direct de GGD gebeld en geregeld dat de kinderen getest konden worden. Nina ook maar voor de zekerheid en ook zij klein beetje snotterig. Papa en mama wisten door alle zorgen niet meer of zij nu wel of geen keelpijn hadden en of zij klachten hadden, dus ook laten testen. En zo gingen wij dus om 14.00 uur als gezin door de teststraat, er zijn leukere uitjes te bedenken met het gezin. De kinderen vonden het vreselijk, het is ook allemaal heel gek dat je zo in die auto moet zitten (maar mama op het jeugdjournaal vertelden zij dat je als kind wel op een stoeltje mag zitten bij papa of mama) en het blijft gewoon een vervelende test. Gelukkig daarna een grote zak spek voor een lekkerder smaakje in ons mond! Tja en dan wachten op de uitslag….

Om het leed een beetje te verzachten regelen wij met het baasje van de kitten dat wij Carrot zaterdagmiddag kunnen ophalen, geheel coronaproof uiteraard! Wat een feest en wat een leuke afleiding. De kitten mag nu al komen, want er is geen moeder die voor hem zorgt en bij de boerderij breekt hij steeds uit en straks is hij echt weg…. De eerst 5 minuten in de auto vond Carrot maar niets en probeerde echt uit zijn mand te breken. Maar uiteindelijk gaf hij zich over. Ook thuis doet hij het super goed! Hij plast en poept keurig op de bak, vind meteen zijn eet en drinkbak die hij gulzig leeg eet/drinkt. En is hij moe, dan gaat hij of om mama heen draaien en valt hij bij haar in slaap of hij gaat in zijn mandje liggen slapen! De jongens en Nina vinden het geweldig en spelen veel met hem, al vinden zij hem vandaag wel een slaapkop. Ja jongens, het is een baby van 6 weken, dus hij moet ook af en toe rusten! Dex heeft al trots zijn kamer aan Carrot laten zien, al moest mama hem nog wel dragen, want optillen durft hij nog niet. Verder heeft Carrot de cavia’s al ontdekt, wij denken dat hij ze maar een beetje saai vindt en niet zo gezellig als zijn eigen broers en zus. Maar hij is met regelmaat even in hun hok te vinden, of gaat zelfs op de brug slapen, waardoor Alvin en Theo geen kant meer op kunnen! Alvin en Theo vinden het wel prima, hebben even aan Carrot geroken en vonden het wel prima.

En zo zitten wij dus nu te wachten op de uitslag van de testen. Papa en mama hebben inmiddels per mail vernomen dat zij negatief getest zijn. Maar ja het gaat om de kinderen. Omdat zij geen digiD hebben zullen wij daarvoor gebeld worden, maar vast niet op zondag. Hopelijk morgen nog een beetje op tijd, zodat de kinderen alsnog naar school kunnen en Nina nog naar therapie.

Wat zullen wij volgende week weer beleefd hebben? Het is echt nooit saai hier in huize Zon, was dat het maar eens ;-)!

ps. Een paar uur na het publiceren van deze blog werden wij gebeld dat de kinderen ook negatief getest zijn op Corona. Dus de hulptroepen mogen weer veilig in huis komen, kids kunnen weer naar school en hopelijk een soort van normaal leven de komende week ;-)!