Opname

De week begon goed, al was Nina erg verkouden. Maar ja het heerst ontzettend op school en ook thuis. Dex al verkouden, maar milde klachten en ook mama behoorlijk verkouden. Desondanks ging Nina met veel zin naar school, want ze ging een robot maken! En ook nog na school met vriendinnetjes spelen.
Ook begint de verbouwing! Eerst nog even de boomstronk eruit graven, wat vies tegen viel en ook nog een tv/internet kabel koste! Maar hij is er uit en inmiddels ook al een begin van de garage!

Woensdag begon Nina wat slechter. Papa en mama merken dat door de nachtelijke beademingskap, het slijm van de verkoudheid, helemaal vast geblazen wordt in haar keel en zie dat er dan nog maar uit te hoesten. Dit lukte Nina dan ook niet goed, ondanks het vernevelen, peppen en hoestmachine, dansen en steppen door de kamer. Nina heeft echt zuurstof nodig omdat zij door die slijmprop zelf niet genoeg zuurstof krijgt. Inmiddels ook een wat hogere temp en daardoor, in overleg met longarts, ritje naar AMC voor een covid test en andere virus testen. Gelukkig covid negatief en een dingetje op de SEH werd Nina zo boos en dus zo krachtig, dat de slijmprop er ook weer uit was. Hupperdepup naar huis. Helaas niet naar zwemmen kunnen gaan, maar opa had wel de driewieler met de bus opgehaald die Nina even mag lenen! Gelijk een rondje, met zuurstoftank achterop, door de straat! Nina genoot!

’s Avonds besluiten papa en mama om Nina zonder kap te slapen te leggen, enkel met wat zuurstof. Dit gaat best goed, af en toe een dipje, waarna papa en mama dan slijm uitzogen bij Nina. Dit kon nu de kap er niet op zat! Helaas steeg wel de temperatuur naar ruim 40 graden koorts en tja wat dan. Omdat Nina ook wel wat meer zuurstof nodig had, toch maar overleg met het AMC, ook al was het midden in de nacht. Ambulance kwam en daar gingen mama en Nina. In de ambulance sliep Nina wat, maar op de SEH was Nina springlevend en super vrolijk: “Ik heet Nina, maar ik wil eigenlijk dat jij mij prinses Elsa noemt”!

Super natuurlijk dat onze prinses Elsa dan zo lekker wakker is en zo vrolijk is, maar wat balen dat dit midden in de nacht is! Om 03.15 uur eindelijk op de IC en om 04.00 uur eindelijk iedereen uit de kamer weg gejaagd om te gaan slapen. Mama slaapt af en toe een paar minuten. Nina slaapt goed, doet het goed op de 6 liter zuurstof die zij krijgt, met af en toe uitzuigen van slijm. In de ochtend wordt Nina dan ook wederom vrolijk wakker, met uitzicht op de blauwe toren! We doen een spelletje ‘beverbende’, we doen alles wat gedaan moet worden in de ochtend, we kleuren wat, alleen heeft Nina ondertussen steeds meer zuurstof nodig. Het ophoesten van slijm gaat ook steeds moeizamer, puur omdat Nina vermoeid raakt.
Vooruitlopend op de zaak bespreekt mama alvast met de arts dat Nina overgaat op andere vorm van zuurstof geven ‘optiflow’, als dat niet toereikend is mogelijk haar kap en anders sederen en intuberen. Of te wel in slaap brengen. Papa komt inmiddels met de spullen en Nina holt achteruit. Ze is zo moe! Nog een poging tot vernevelen etc, maar Nina is heel duidelijk: “mama ik kan niet meer”! Voor papa en mama het teken dat de artsen mogen komen om haar te gaan intuberen. Niet langer nog even proberen, niet langer nog even door sukkelen, het is genoeg!

Omdat het nu in alle rust gaat en niet zoals 3 jaar geleden met veel stress en haast, vertellen papa en mama rustig aan Nina wat er gaat gebeuren. Mama verteld altijd aan Nina dat slapen het beste medicijn is, dus deze komt nu ook mooi van pas. We zingen zo vals als kraaien Nina haar slaapliedje en als zij slaapt gaan papa en mama van de kamer en doen de artsen hun werk.

Als Nina slaapt mogen papa en mama er weer bij komen en zo zitten we nog even met z’n drietjes. Uiteindelijk gaat mama naar huis, want die heeft eigenlijk nog niet geslapen en draait al ruim 24 uur mee. Papa blijft bij Nina. Er wordt nog even veel gefrunnikt aan Nina, maar na wat ophoging van de slaapmedicatie ook, is zij eindelijk echt in rust.

De jongens zeggen eerlijk dat het lekker rustig is zo zonder Nina. Tot mama verteld hoe het met Nina gaat en dat zij nu in slaap is. De schrik slaat toe en Max vraagt direct of Nina nog wel wakker gaat. Eerlijk gezegd weten papa en mama dat niet en dat verteld mama dan ook. Mama legt uit waarom dat slapen is en dat wij ook hopen dat Nina straks gewoon weer beter wordt. Max is in tranen en helemaal overstuur, zo bang dat Nina dood gaat. Dex is wat stiller, wil het er niet over hebben. Max wilt weten wat hij kan doen, we besluiten kaarsjes te gaan branden. Samen zoeken ze een houdertje uit voor een lichtje, goed dat mama niet altijd alles weg gooit 😉 en ze maken samen een mooi plekje hiervoor. Daarna weer vlug verder eten, want anders wordt dat koud! Wat een contrast: eerst nog blij dat hun zusje er even niet is en dan doodsbang dat hun zusje voor altijd er niet meer zal zijn.

Papa heeft in het ziekenhuis een wat onrustige nacht, maar dat komt vooral door al die zusters die in de nacht niet altijd zo zachtjes doen!
Mama en de jongens kijken een film en gaan dan naar bed, ook mama gaat al te bed. Carrot vindt het maar niets: zijn kleine baasje is er niet en zijn grote baasje gaat vroeg naar bed, met wie kan hij nu knuffelen? Dan maar in de tas voor het ziekenhuis liggen, hij denkt vast dat hij dan mee mag ;-)!

Het is heftig om je kleine meisje zo in bed te zien liggen, slapend. Maar het is nodig om haar beter te laten worden. Maar met Nina liggen er zo ook mensen verderop in het ziekenhuis en elders in Nederland te vechten tegen corona. Ook een virus, net als Nina, alleen een ander virus.
De halve school heeft waarschijnlijk hetzelfde virus als Nina, de één nergens last van en de ander wat minder tof. Nina wordt beademd en slapende gehouden. Wij hopen dat iedereen het nog even volhoudt om afstand te houden, mondkapjes te dragen waar het moet, laagdrempelig laten testen, bij klachten thuis blijven tot een negatieve uitslag en handen wassen, handen wassen en handen wassen! Want doe je het niet voor jezelf, dan doe je het in elk geval voor Nina!