Zenuwen weer terug in de kast

Zondag om 19 uur, na een heerlijk kampeer weekend bij opa en oma, meldde Nina zich in het AMC. Helaas kon Nina pas om 22 uur naar bed, want de arts die haar porth a cat zou aansluiten kwam maar niet. Uiteindelijk in overleg met de verpleegkundige besloten dit uit te stellen tot de volgende ochtend, want Nina wilde zo graag slapen.

Maandag ochtend ging om 6 uur de wekker voor mama. Snel douchen en aankleden, want de zuster kwam Nina al wakker maken. Gelukkig een ervaren zuster voor haar porth a cat (achteraf veel beter dan de arts die de avond daarvoor zou komen, maar niet kwam), dus aansluiten was zo gepiept. Inmiddels was papa ook in het ziekenhuis aangekomen en was het wachten tot we naar de ok konden.

Met bed en al naar beneden. Nina vond het allemaal prima en was druk bezig de gele ballon in het zoek boek te vinden. In de kamer met een hele grote giraf deed mama een heel gek blauw pak aan en een groene muts. Dikke kus en knuffel aan papa en zo reden we direct door naar de operatie kamer. Daar was ook onze neurochirurg, vol energie na een heerlijke vakantie, klaar voor haar eerste ok van de dag. Met mama en de pedagogisch medewerker weer verder de gele ballon zoeken, halverwege pagina 5 slaap je en geeft mama je nog een dikke kus en knuffel. Het wachten is begonnen.

Tja en wat doen papa en mama als zij moeten wachten in het AMC, naar de action in de Bijlmer 😂😂😂! Lopend naar de auto op het achterste parkeerterrein (om alle aankopen achterin te leggen) en weer terug met de trap naar de 7de verdieping. Het is nog maar 10 uur en hebben al ruim 6000 stappen gezet! Goede bezigheidstherapie, want eenmaal boven belt de chirurg om te vertellen dat de operatie ongecompliceerd is verlopen en dat zij zeer tevreden is over het resultaat. Ruim drie kwartier later mogen we eindelijk naar de uitslaapkamer.

Nina slaapt nog rustig door en wordt uiteindelijk heel vrolijk wakker. Terug op de afdeling smult zij van de chocolade donut en de chocolade melk. Haar hoofdje hangt nog wat naar 1 kant, maar alles lijkt het te doen. Elk uur komen ze neurologische check doen. Ook de wond ziet er mooi uit. De chirurg heeft goed haar best gedaan om zo min mogelijk haren weg te halen, waar mama erg opgelucht over is. We lezen wat, spelen wat en gaan weer slapen.

Vandaag was Nina heel vroeg wakker, was de schuld van een over ijverige neurochirurg die ’toevallig in de buurt was’ en wilde weten hoe het met Nina was. Luid roepend ‘goedemorgen’ om 6.15 uur de kamer binnen komen en het heel gek vinden dat deze mama nog even niet kan vertellen hoe het met Nina op dat moment gaat. Maar daarna ging Nina met de nacht zuster mee de afdeling over, wat een feest. Iedereen is ontzettend tevreden over haar herstel. Hoofdje weer rechtop, controles laten geen afwijkingen zien. En alle artsen geven fiat om naar huis te gaan, yes! Al vindt Nina het stom, want het ziekenhuis vindt zij toch echt heel erg leuk!

Papa heeft ons opgehaald uit het ziekenhuis en onderweg in de auto valt Nina in slaap. Thuis slaapt zij nog even door. Daarna zingt, danst, huppelt, springt, rent, kleurt en speelt Nina er ook thuis weer lustig op los! Nu heerlijk thuis verder herstellen, want Nina heeft nog wel wat extra rust nodig en de nodige pijnmedicatie voor haar hoofdwond. Om te weten of deze operatie ook positief effect heeft op haar stabiliteit, coördinatie en krachtverlies, zullen we over 2-3 weken weten.