De sneeuw van vorige week zijn wij alweer vergeten, regen en zon wisselen elkaar af. Zowel in huis, als buitenshuis!
De jongens doen het erg goed met het thuisonderwijs, met dank aan school, waar zij 3 dagen per week van de noodopvang gebruik maken. Dit geeft iets meer rust in huize Zon en de andere dagen proberen wij er het beste van te maken. Maar wat een ellende zeg om juf of meester te zijn. Niets voor mama en papa. Gelukkig is opa er af en toe om Dex te helpen met rekenen, want ja priemgetallen????
Nina heeft weer een EMDR sessie gehad en heerlijk gezwommen bij zwemles. De eigen rollator van Nina kwam! Geen roze, maar zilver is ook oké en mama en Nina gaan hem nog pimpen. Ook Nina is goed bezig met school: het knutselen van een vogelhuis, een M maken van voorwerpen en nog veel meer. Nina doet het met veel plezier. De google meet met school is te druk als iedereen zijn microfoon aan heeft, maar gelukkig heeft juf dit goed geregeld en zorgt ervoor dat er orde is ;-)! Nina vond het helemaal niet leuk dat zij donderdag en vrijdag niet mee kon doen aan de meet.
Want donderdag werd Nina opgenomen. In alle vroegte, 06.00 uur, stapten papa, mama en Nina in de auto op weg naar het AMC. Om 08.00 uur stond de ingreep gepland en ruimschoots was Nina ook op de verkoever. Ditmaal met papa, want ja anders is het zo zielig voor papa als mama steeds mee gaat, aldus Nina! Maar 08.00 uur werd 09.00 uur en nog altijd ging Nina niet naar ok. Papa werd gebeld door de MDL arts, er leek iets mis gegaan te zijn in de communicatie, de anesthesie had het tijdstip gewijzigd. Artsen waren alleen niet op de hoogte en moesten nu hun hele ok schema omgooien om alsnog Nina te kunnen gaan helpen. Om 10.00 uur was Nina eindelijk aan de buurt en om 11.00 uur mocht mama weer bij haar zijn. Nina had zich erg verheugd op het uitslapen, maar dat viel deze keer tegen. Niets uitslapen, Nina werd met heel, heel, heel veel pijn wakker. De artsen gaven aan dat de stent eruit is, vervanging was niet mogelijk. PEG sonde was geplaatst en iedereen was zeer tevreden. Pijn kan er helaas bij horen.
Uiteindelijk mocht Nina terug naar de afdeling, wel nog even met mits en maren. Want doordat Nina zo’n pijn had, kon zij niet goed doorhoesten en kwam het vastzittende slijm niet los. Wat dan weer lage saturatie als gevolg heeft. Gelukkig kan de zuurstof, na een goede puf/vernevel/pep/hoest sessie van 8 naar 2 liter afgebouwd worden en weer wat later zelfs zonder zuurstof. Samen met mama liep Nina een klein stukje over de gang, Nina had grootste plannen, maar helaas viel dat een beetje tegen voor haar. Dan maar op een kleed in de kamer picknick spelen.
Er komen ook nog veel artsen langs. De oncoloog stelt Nina voor aan de nieuwe arts assistenten als een dame die op gelijke voet staat met koningin Maxima en dat Nina altijd zulke mooie kleding, schoenen en vlechten heeft. Waarop Nina vol trots haar nieuwe stappers ging laten zien, wat kan zij dan glunderen van trots! Longarts komt nog even luisteren naar de longen. MDL arts brengt nog even een bezoekje en ook de anesthesist komt nog even buurten. Nina moe, mama moe en dus Nina op tijd naar bed. Samen met mama nog even naar rustige muziek luisteren in bed, Nina geniet ervan, mama valt ervan in slaap!
Na een goede nacht heeft Nina helaas vrijdag nog steeds pijn. Pittig komt zij wel uit bed, doet wat schoolwerk, maar je hoeft maar te kijken richting ingang PEG sonde of Nina geeft al pijn aan. Gelukkig willen de artsen haar nog wat extra’s voor zo nodig geven en mag Nina nadat de MDL verpleegkundige is geweest lekker naar huis. Voor de pijn had zij kunnen blijven, maar papa en mama weten inmiddels dat Nina beter veel sneller opknapt. Dus hup naar huis! Nina zegt in de middag wel 5x dat zij zo blij is thuis te zijn!
Het weekend verloopt rustig. De jongens spelen met een vriendje, doen spelletjes bij opa en oma, knutselen wat (wat kan nog niet verklapt worden). Nina wil van alles, maar veel doet haar nog pijn. Maar gelukkig wordt de pijn elke dag een heel klein beetje minder. Zij kleurt, wandelt met papa en mama, verteld verhalen en knuffelt met Carrot!
Helaas verliep alleen de laatste nacht van de week wat minder rustig. Nina doet het erg goed in de nacht, fijn want deze nacht sliep ‘zuster’ papa bij Nina. Maar midden in de nacht was het hele huis in rep en roer: alarm en niet één van de alarmen van Nina, nee een brandalarm of koolstofdioxide. Helaas nog geen idee welke het was. Al heel vaak met de jongens besproken wat te doen als er een brandalarm afgaat in de nacht, nou vooral Max is gezakt! Deze schreeuwde werkelijk moord en brand, terwijl hij naar beneden renden, hij is nog nooit zo snel de trap afgerend. Mama klaar wakker en vervolgens met 2 jongens in bed die vol adrenaline lagen. Papa klaar wakker en die was de held om op zolder te kijken waar het alarm vandaan kwam, maar dat was al over toen hij boven was en zo ging hij weer terug naar de slaapkamer van Nina. Nina sliep snel verder, had er weinig van meegekregen. Dex en Max durfden niet meer op zolder te slapen, dus die voor het eerst in hun leven erbij in het grote bed. Het was wat krap, maar er werd toch nog wat geslapen. Al vonden Dex en Max wel dat mama om 07.00 uur wat snurkte ;-)!
De komende week maar rustig aan, hopelijk neemt de pijn verder af. Verder voor Nina niet zoveel op het programma. Zwemmen mag nog even niet. Geen controle in het ziekenhuis. Dus alleen school en therapie! Op naar een verdere stijgende lijn in herstel!
