Gisterenavond ging Nina heel laat pas slapen en was lang onrustig, maar om 21.15 sliep zij eindelijk. Helaas was het van korte duur. Rond middernacht moest de verpleegkundige toch echt het beademingsmasker goed doen en daar werd Nina wakker van. Vanaf toen helaas niet meer geslapen. Mama heeft zelf nog pogingen gedaan, maar per uur gemiddeld 2x eruit om de slang weer opnieuw op de kap te doen, de deken voor Nina goed te leggen, haar geruststellen etc. Rond 3 uur had zij 38.9, wat wel typisch is aangezien zij nog helemaal geen koorts heeft gehad. Gelukkig zakte deze weer. Wel gaf Nina aan veel last te hebben van de kap en van pijn in haar achterhoofd (band van de kap drukt op de wond). Maar slapen ho maar…. Om 6 uur viel mama eindelijk in slaap en Nina heeft toen waarschijnlijk ook een hazenslaapje gedaan. Om 7 uur waren wij weer wakker!
Vanochtend een fijne verpleegkundige, houdt van aanpakken en opfrissen, dus samen Nina lekker opgefrist en bed verschoond. Ondertussen kwam fysio langs om te comprimeren en verpleegkundige dan dus uitzuigen. Oh wat is dat toch zielig! Nina vindt dit echt verschrikkelijk en terecht. Een lange slang, met een hoop herrie in je neus of in je keel om slijm weg te zuigen. Na de vorige operatie heeft Nina onder andere door het uitzuigen een trauma opgelopen, waar zij nu de gevolgen nog van ervaart in de vorm van een eetstoornis. En nu herhaalt zich dit weer, arm meisje!
Arts spiekte bij de verzorging nog even om het hoekje en gaf aan dat Nina wel een uurtje zonder kap mocht en dan ondersteuning via de optiflow. Heerlijk was dat en wat een verrassing voor papa die ineens een meisje in pyjama in haar bed zag zitten en waarmee je kon kletsen (met die kap op is zij niet te verstaan). Het praten gaat goed, maar weinig kracht nog en niet altijd evengoed verstaanbaar. Nina haar mondje hangt behoorlijk aan één kant, hierdoor verliest zij veel kwijl. Het is nog te vroeg om te zeggen of zij ook slikproblemen heeft en daardoor het kwijl laat lopen, of nu de kracht er nog niet voldoende voor heeft. Haar armen maaien ook heen en weer, zeer ongecontroleerd nog, maar ook dit is nog niet goed te beoordelen.
Ondertussen kwamen de Cliniclowns langs. Eerder vond Nina dat nooit wat, maar op de vraag of zij bij haar langs mochten komen, was haar antwoord: “Ja, want die zijn altijd zo grappig”! Papa en mama hebben niet alles meegekregen van de clowns omdat die met de arts in gesprek waren, maar Nina heeft genoten! En helemaal toen de clowns (en papa) een koninklijke buiging maakte voor onze koningin Nina!
Het uurtje was meer dan genoeg en daarna snel over op de kap.
De middag rustig aan gedaan. Wel nog uitgezogen, maar niet meer van de kap af. Mede ook omdat Nina vanmiddag hoge koorts kreeg. Lab, kweekjes, urine worden afgenomen om te achterhalen waar de koorts vandaan komt. Ontstekingswaarden blijken te hoog, dus nog een 2de antibiotica wordt gestart. Verder zijn er nog geen uitslagen bekend. Ook heeft zij wederom veel last heeft van de kap en haar hoofd. Gelukkig zakt de koorts wel weer.
Wij horen keer op keer van de artsen dat wij echt heel veel geduld moeten hebben en morgen is het pas een week na ok. Maar toch wel beetje frustrerend dat normaliter voor deze zelfde operatie, zonder complicaties een week opname staat en voor Nina er nog geen einde in zicht is.
Gelukkig even kunnen genieten van een vrolijk meisje vanmorgen, maar je merkt hoe fragiel het allemaal nog is. Hopelijk komende nacht allemaal beter slapen! Welterusten!
😘