Het was weer een bewogen weekje! Net nadat zondag de vorige blog was gepost, kreeg Nina ineens hoge koorts en daarbij de hoge bloedsuikers. Maandag was Nina duidelijk ook niet tof, maar dinsdag moest zij toch voor controle naar AMC en dus contact met ziekenhuis uitgesteld tot dan.
Dinsdag dus op naar het AMC, bloed afgenomen en arts Nina onderzocht. Er sluimert nog steeds wat, maar nu ook duidelijk luchtwegklachten, maar of daar de koorts etc vandaan komt???? Nina krijgt weer een antibiotica voorgeschreven en uiteindelijk laat de arts ons naar huis gaan, buiten het boekje om want eigenlijk moet Nina blijven. Snel naar huis dus en Nina is daar heel blij om!
Na 24 uur start antibiotica lijkt Nina op te knappen, koorts neemt af en minder zoek gevoel. Dan toch enkel een luchtweginfectie? Het zit papa en mama nog niet lekker. Donderdag moet Nina weer extra voor controle terug naar het ziekenhuis. In de ochtend nog eventjes met papa buiten op de step, maar daar vond Nina het ineens te koud en zo koud dat zij er vreselijk boos om werd. En deze boosheid leidde tot het ‘Breath holding spells’, of te wel het stoppen met ademhalen door emotie of pijn en hierdoor volledig out gaan. Nina loopt op zo’n moment echt blauw aan, laat urine lopen, is slap, maar komt gelukkig ook snel weer bij. Voor papa was het vreselijk schrikken, mama had het al een keer meegemaakt en kon iets sneller schakelen. Daarna is Nina haar lijfje helemaal ontregeld, valt in een korte slaap en daarna is zij weer de oude. Gelukkig maar, want nu moesten wij toch echt naar het AMC.
In de auto weer vol praatjes en ook nog moeten wachten voor de brug over de snelweg, dit maakte diepe indruk op Nina! Want hoe kan de snelweg nu ineens zo omhoog komen!
De arts schrikt ook wel van het verhaal over het stoppen met ademhalen, iets wat vaker schijnt voor te komen bij peuters en Nina heeft eigenlijk haar peuter tijd overgeslagen door het ziek zijn. Mogelijk dat dit haar uiting is van alle boosheid/ trauma etc. Afgesproken dat wij dit met de psycholoog gaan bespreken.
Verder doet Nina het in het ziekenhuis klinisch weer top, dus na het bloed afnemen, snel weer naar huis. De uitslagen krijgen wij later telefonisch.
Vrijdag is eindelijk eens een redelijk rustig dagje thuis. Het rommelt allemaal wel, papa en mama doen om beurten wat klusjes in en om het huis, de jongens spelen lekker en Nina vermaakt zich ook prima. Daarin tegen verloopt de zaterdag weer heel onrustig. Nina heeft toch weer verhoging, houdt vreselijk veel vocht vast, zoveel dat zij veel pijn er van heeft. Gelukkig is Nina zondag weer wat beter, geen verhoging/koorts, opgewekt, maar nog wel veel vocht in vooral haar benen en gezicht. Dex ging spelen bij een vriendje en met z’n allen brachten wij hem weg. Daar met de ouders op gepaste afstand wat gedronken en Nina mocht met haar vriendinnetje (het zusje van) spelen, wat genoten zij hier beide zichtbaar van zeg! Bij het weg gaan zei Nina: “Wat was dat leuk zeg!”
En zo is er weer een week voorbij. Een onrustige week! Gelukkig dit keer ook wel 2 goede dagen, maar papa en mama merken dat als het met Nina minder gaat, dat dit heel veel onrust bij hen teweeg brengt. Maar ook minder aandacht voor de jongens, minder aandacht voor elkaar, minder aandacht voor de alledaagse dingen die gewoon even gedaan moeten worden. Om ons heen horen papa en mama verhalen van bekenden die in deze corona tijd toe komen aan vergeten klusjes, huishouden etc. Nou papa en mama komen al sinds 2 januari even nergens meer aan toe. En we kunnen nu ook geen hulp inschakelen vanwege het corona virus. We missen het om gewoon eventjes naar de supermarkt te gaan of bij iemand langs te gaan. Wel zijn wij erg blij met de nachtelijke thuiszorg, weliswaar niet 7 nachten in de week, maar wel gemiddeld 4 nachten en dat geeft veel rust in de avond en nacht.
Oh ja met elkaar zijn wij wel bezig met een puzzel, met het hele gezin, want ja we doen wel een beetje mee met de corona puzzel hype ;-)!
