Nina doet het heel erg goed! In de nacht heeft zij al minder zuurstof ondersteuning en druk nodig, waardoor ze duidelijk vooruit gaat.
Wel gaan helaas ’s nachts nog de alarmen omdat Nina wat minder regelmatig adem haalt. Onduidelijk is nog of de apneu die zij voor de OK had weg is, of dat deze er nog is. Dit kan tijd kosten vanuit de operatie en het hersenvocht, dat zij moet wennen dat ze niet meer “beademd” wordt, of doordat hier helaas geen verandering is opgetreden. Mama was hierdoor wel vaak wakker van de alarmen, waardoor die iets minder geslapen heeft dan dat Nina dat gedaan heeft! (Jep, gelukkig slaapt Nina wel door de alarmen heen…)
Gelukkig maakte de ochtend dan een hoop goed. Nina in haar rolstoel op pad naar de afdeling aan de overkant. Daar hebben ze een heel groot bad, met douche, tillift, etc. Nina hier even gebadderd (eerst wil ze niet, maar later vond ze het toch wel erg lekker…) en de haren weer eens echt kunnen wassen. Dit vindt mama uiterst belangrijk!
Daarna kwam papa al weer en was het nog druk met school (puzzelen en “Camelot Jr.” (hoe komt de prins bij de prinses)). Dit helpt ook mooi met de fijnere motoriek waarin getraind moet worden.
Met de fysio geravot en toen moesten papa en mama met de artsen in overleg, dus even een filmpje.
De artsen zijn ook tevreden over de vooruitgang en gedurdende de dag mag Nina verder van het zuurstof en de druk afgebouwd worden. Ook wordt een plan bedacht voor de nachten, waarbij ook de longarts (eerste werkdag na haar zwangerschapsverlof) weer aanwezig was. Papa en mama kunnen zich goed in de plannen vinden en de woorden “andere afdeling” en “thuis” zijn in de gesprekken gevallen! Dat zal niet morgen zijn, maar het stemt ons allemaal zeer positief!
Nadat mama weer weg was, arriveerde “de post”. Die wordt in het ziekenhuis het hele weekend opgespaard, dus er kwam een heel grote berg voor Nina!! Allemaal heel hartelijk bedankt (bekenden en onbekenden), Nina vindt het heerlijk om ze allemaal open te maken en dat papa of mama ze voorleest.
Papa is zo slim geweest om van de grote berg nog wat voor morgen te bewaren, want wie wat bewaard die heeft wat.
Nadat de zuurstof afgebouwd was deed Nina het nog steeds fantastisch. Reden te meer om er eens met de rolstoel op uit te trekken (met nog wat zuurstof aan de stoel), om over de afdeling te crossen. Met onze verlichting in de wielen aan zijn we over de hele 8e verdieping heen en weer gereden totdat we het zat waren. Hierbij hebben we aan iedereen verteld (4 Cliniclowns, 8 verpleegkundigen, 3 mensen van de schoonmaak en het restaurant) dat we zelf de rolstoel kleur gekozen hebben en of ze wel even zien wat voor coole lichten ze erin heeft en paarden met roze manen!
Nina haar saturatie was ook na de tocht op de gang nog prachtig, dus dat lijkt voor herhaling vatbaar.
Vermoeiend was het wel, daarna dus nog even voorgelezen en op naar de nacht, waar we weer met veel vertrouwen in gaan!