Weer thuis

Vrijdag had Nina nog een enerverende dag voor de boeg. Vooral met afspraken die al eerder gepland waren voor vandaag. Uitgebreid lab, MRI, longfoto, gesprek met neuroloog en oncoloog. Maar Nina wist dat er sneeuw voorspeld werd, dus of mama wel even de wekker kon zetten, want het plan was nog even voor al deze afspraken de sneeuw in te gaan. En terwijl Nina donderdagavond lag te slapen, zat mama hoopvol naar buiten te kijken, maar het bleef groen en grijs.

Gelukkig zag mama, nadat de wekker om 7u ging, dat er toch een klein laagje sneeuw lag in Utrecht. Het was echt minimaal, maar het was tenminste iets. Nina wist niet hoe snel zij moest zorgen dat zij klaar was om naar buiten te gaan. En bij gebrek aan een warme skibroek, werden het gewoon meerdere broeken over elkaar en een dikke deken in de rolstoel. En toen wij eindelijk klaar waren, kwam daar een pakketje voor Nina. Nina had zelf een nieuw tasje besteld van haar zakgeld en naar het WKZ laten komen, trots liet zij hem aan iedereen zien. En zo liepen mama en Nina om 9u naar buiten met een bekertje en een lepel. Want ja een schep en een emmer hadden we ook niet. Mama schrapte overal wat sneeuw bij elkaar, Nina prakte dit in het bekertje en zo ontstonden er 2 kleine sneeuwpopjes op het bankje, voor de ingang. Klein, maar fijn en het zorgde voor vele lachende gezichten van mensen die voorbij liepen. Daarna nog 1 bekertje sneeuw gevuld, en meegenomen voor de 14 jarige buurjongen van Nina, die nog niet zijn bed uit kon. En die dit heel erg leuk vond.

Daarna snel weer naar binnen, waar het lekker warm was! Maar ook tijd om naar de buren te gaan, het Prinses Maxima Centrum. Bloed werd afgenomen, MRI werd gemaakt. Helaas deed de film het weer niet zo goed, dus zag Nina de film steeds opnieuw en opnieuw en opnieuw en ook nog eens in het engels. Nu met Nina afgesproken dat zij dan gewoon belt, want dan kan ze dat vertellen aan de zuster en kunnen ze het aanpassen. Ook nog een longfoto en gelijk door naar de kamer van de oncoloog en neuroloog. Deze laatste was op neurologische gebied zeer tevreden. Nina is op dit gebied echt vooruit gegaan, iets wat papa en mama ook al merkte na de vorige prednison kuur. Nu ging het wel allemaal met wat minder kracht, maar dat is logisch na 3 weken ziek zijn. Ook de oncoloog was zeer tevreden. Op de longfoto zag zij ook nog de darmen in beeld en deze zaten goed vol lucht, wat dus nog steeds verklaard waarom Nina nog niet klachten vrij is. Alles van A tot Z weer doorgesproken en daarna waren we eindelijk klaar. Nina was het allemaal wel zat geworden.

Terug op de afdeling kon mama regelen dat wij nu toch echt definitief naar huis mochten en voor Nina stond juf klaar. Even geen schoolwerk, want ze had hard genoeg gewerkt, wel allemaal andere leuke en leerzame opdrachten, waar Nina erg van genoot.

Maar daarna was de fut echt op en chillen op bed. Filmpje kijken, wat kleuren en er kwam ook nog een echte goochelaar langs. En hoe Nina het deed weten we niet, maar van 1 konijn in haar hand, maakte zij er 2 en van 2 in haar hand, werden het er 6. De konijnen hadden gejonkt…..
En daar was dan eindelijk papa en konden wij naar huis! Yes! Papa had 3x heen en weer lopen naar de auto nodig om alles erin te zetten, maar het paste gelukkig allemaal.

Nina sliep heerlijk in haar kamer met de nieuwe regenboog op de muur en papa en mama werden nog gebeld voor de uitslag van de MRI, alles nog steeds stabiel! Thuis geniet Nina weer volop, maar na een klim op de trap geeft zij wel aan dat haar benen zo slap aanvoelen en dat zij ineens zo’n hoofdpijn heeft. Gelukkig zakt dit direct als zij even zit en komt de kleur weer terug op haar wangen. Wat heeft zij moeten inleveren zeg de afgelopen weken. Maar ondanks de zuurstof nog thuis, ondanks dat zij nu ook 24 uur aan de voedingspomp zit, weerhoudt haar het er niet van om lekker thuis te rommelen en heen te gaan waar zij naar toe wilt. Papa of mama helpen haar dan met alle slangen. Dus er is alweer volop gekleurd, strijkkralen, geschreven, speelgoedkast van boven tot onder bekeken, met de lego en ook nog even een wandeling in de rolstoel buiten gedaan.

Nu thuis verder opknappen, nog wel onder streng toezicht van het ziekenhuis. Begin van de week alweer retour voor bloedafname en beoordeling van de arts. Maar hopelijk snel genoeg opgeknapt om ook weer lekker een paar uurtjes naar school te gaan. We gaan het zien. Wordt vervolgd….