Toen ik voorstelde aan de omgeving om mee te doen met de Kika Korte Broeken actie kreeg ik wisselende reacties. Eigenlijk net zo wisselend als in mijn eigen lijf en hoofd voelbaar was. Enthousiast omdat ik mij graag inzet om zoveel mogelijk geld op te halen voor het goede doel KIKA! Maar ook minder enthousiast, want hallo in de winter in mijn korte broek! Ik als kou kleun moest wel even slikken! Maar waar ik nog het meeste tegenop zag was het geregel. Mensen enthousiast proberen te maken om mee te doen! Mensen enthousiast zien te krijgen om ons te sponsoren!
En wat is het dan hartverwarmend om op maandagochtend de kinderen naar school te brengen en dan zien hoeveel enthousiaste leerlingen er in korte broek naar school gekomen zijn! En hoeveel leerkrachten buiten de leerlingen in korte broek stonden op te wachten. Ook manlief weer in zijn korte broek, ook gewoon naar een klant! De link naar onze actie wordt enthousiast opgepakt en krijgt veel likes op mijn social media.
Thuis ondertussen luisterend naar radio 538! De hele week in het teken van missie 538! Mensen die geld doneren om een liedje aan te vragen. Veilingen geleid door Bas Smit en dan even Nina haar grote vriend Martijn voorbij hoort komen die even lekker de prijs op weet te hogen! Verhalen van andere gezinnen. Het is alsof de hele radio uitzending over ons gaat, over Nina gaat! En dat is best confronterend! Dus af en toe even slikken, een traan weg vegen, maar ook weer een drive om te proberen nog meer geld binnen te halen!
Het goede aan de actie dit jaar is dat er niet alleen gegaan wordt voor 100% genezing, maar dat er ook aandacht is voor betere kwaliteit van leven! Nina is nog niet genezen, maar heeft zeker ook geen 100% kwaliteit van leven. Al zou je dat wel denken als je haar ziet dansen door het leven! Ze kijkt ontzettend uit naar het kerstdiner “gezellig samen zitten mama”, maar wel zonder gevuld bord voor haar! Want die stomme tumor in haar hoofd zorgt ervoor dat zij niet mag eten en drinken! En dat doet haar ook heel veel verdriet…
En wat komt het dan binnen als het liedje ‘Laten we dansen” van Diggy Dex en Paul de Munnik gedraaid wordt op de radio:
Wat zou je doen als er niets valt te zeggen
Niks te verklaren of niets uit te leggen?
Ik weet nog maar een klein beetje van het leven
Ik heb de wijsheid nog niet in pacht, hier bij dezen, nee
Alleen het besef dat het soms niet eerlijk is
Maar wat koop je daarvoor als het lot beslist?
En je kan niks doen, alleen maar wachten
En tegen beter weten in met dat lot blijven lachen
Het is een ultieme test voor een klein beetje rust
Maar dit gun je niemand dus ik blijf bij de kust
Plus het feit dat dansen de beste optie is
Want de definitie van een optimist ben jij
En je kent mij, ik ben daar gevoelig voor
We moeten door maar tegen welke prijs
En zo snottert deze mama dus de dag door, de hele week denk ik! Maar dat deert mij niets! We doen het met z’n allen, voor Nina, voor alle andere kinderen met kanker! En hoe gaaf als je dan op dag 2 van de actie ziet dat er al ruim €3000 op de teller staat! Mocht je ons nog willen sponsoren, dan kan dat via de link! Dank je wel!
https://www.kikakortebroek.nl/paulusburcht-voor-team-nina
