Al vanaf dat onze kinderen heel klein zijn, vertellen wij ze dat ‘slapen het beste medicijn is’. Zo ook aan Nina. Thuis als zij heel erg ziek was. Maar nog wel vaker in het ziekenhuis.
De meeste keren dat Nina opgenomen is geweest, begon altijd op de Intensive Care (IC). De eerst keer na haar operatie aan de tumor. Waarna vele opnames op de IC volgden. Het werd een soort tweede thuis. Verpleegkundige en artsen die ons kenden en wij kenden hen. Toch voelde het nooit vertrouwd, want ik sta altijd op scherp bij zo’n opname. Je hebt geen privacy en bent continue omringt door allerlei piepjes en alarmen. Zijn ze niet van je eigen kind, dan wel van een ander . Er is weinig vreugde en soms is de sfeer om te snijden, omdat alle medici ergens op de gang bezig zijn het leven van een kind te redden. Wat soms niet lukt en dat is voelbaar. In de koffiekamer tref ik vaak huilende ouders, ontredderd, niet wetend wat hen te wachten staat. Ik knik dan bemoedigend, pak een kopje thee en ga weer terug naar het bed van mijn kind.
“Mama, slapen is toch het beste medicijn? Zeg maar tegen de dokter dat ik wil slapen”…..
Ik wil slapen
Als Nina haar lijfje het te zwaar krijgt met vechten tegen weer een luchtweginfectie (waarvan wij nu weten dat dit een gevolg is van de hersentumor, zie één van mijn eerdere blogs), dan wordt ze in slaap gebracht. Een paar dagen wordt ze in slaap gehouden, zodat haar lijf de kans krijgt zich te herstellen. De laatste keer dat dit nodig was, staat nog in mijn geheugen gegrift. Nina was op en totaal geen kracht meer om iets te doen. Ik had haar eerder verteld dat de artsen mogelijk gingen besluiten om haar weer in slaap te brengen voor een paar dagen, zodat zij beter kon worden. Haar hele lijfje was aan het vechten tegen die stomme luchtweginfectie. Maar ineens zei ze iets tegen mij: “Mama, slapen is toch het beste medicijn? Zeg maar tegen de dokter dat ik wil slapen”…..
Als de IC er niet was geweest, dan waren wij Nina allang kwijt geweest.
IC kraal
De IC is dan de beste plek om te zijn. Zeker niet de leukste! Maar als de IC er niet was geweest, dan waren wij Nina allang kwijt geweest. En wat mogen wij ons in onze handjes knijpen met de IC’s in Nederland. Nina heeft het meest op de IC in Amsterdam gelegen, maar ook in Nijmegen en Utrecht. Deze laatste mag wel een upgrade krijgen, maar het valt in het niets met de IC in Portugal.
Opgelucht altijd weer als de artsen aangaven dat Nina weer naar de kinderafdeling mocht… weer een stapje dichter bij huis. Maar niet eerder dan dat de IC kraal aan de Kanjerketting geregen is!
Lisette, mama van Nina
https://www.kanjerketting.nl/nieuws/blog-lisette-slapen-is-het-beste-medicijn
