En voor je het weet is het alweer mei! De maand april is voorbij gevlogen!
Op 1 april is Nina thuis gekomen uit het ziekenhuis, nog wel met klachten van buik en luchtwegen, maar aan de betere hand. Gelukkig zette de vooruitgang voort, al duurde het wel lang. Vooral de buik zat in alles in de weg. Maar sinds een kleine week kunnen we eindelijk zeggen dat de buik goed gaat en ook met de luchtwegen gaat het goed! Voor hoe lang weten we niet, maar hopelijk heel lang!
Want wat kost dit veel energie ook voor papa en mama. Dex en Max proberen wij zo veel mogelijk overal buiten te houden, zodat voor hun het gewone leven doorgaat. Nina gaat naar school, maar zorgeloos is het niet direct. Na Pasen volgt er een nacht met hoge koorts en zuurstofbehoefte, een nacht van slapeloosheid door de hydrocortison en daarna weer een onrustige nacht met verhoging en wat zuurstof. Allemaal te verklaren, maar papa en mama zijn de hele nacht in de weer. Want wat een pech, net die 2 slechte nachten geen verpleegkundige. En hierdoor daalt ons energie niveau nog meer.
Mama voelt zich weer zoals 3 jaar geleden, het moment dat haar lichaam haar in de steek liet en zij zich ziek meldde van haar werk. Alleen nu is er niets waar zij zich van kan ziek melden. Ook papa bruist niet van de energie. Met betonnen benen sleept mama zich overal naar toe, probeert zij de momenten te pakken waarop zij rust kan nemen, doet weer een slaapje tussen de middag als het kan. En dat brengt ook soms wat sombere gedachten met zich mee, want hoe zou het leven zijn als de ziekte van Nina er niet zou zijn, hoe zou het leven eruit zien als Nina er niet zou zijn…
Maar dan breekt het zonnetje weer voorzichtig door. Nina gaat weer beter. Nina geniet van school. Nina geniet haar eigen ding doen in en om het huis. Nina leest voor op weg naar het AMC in de auto. Nina leest moppen voor aan de artsen, terwijl zij haar onderzoeken. Nina heeft onderonsjes met de oncoloog over wat nu de lekkerste lolly is. Nina verheugt zich op vakantie hebben, op uitslapen, op Koningsdag. Nina GENIET, met een hoofdletter G! En dat maakt dat papa en mama heel langzaam weer wat energie krijgen, dat de sombere gedachten weer plaatsmaken voor voorzichtige hoop.
