Sneeuw

Yes eindelijk! Heel Nederland heeft het erover, alle social media staan vol met foto’s van een soort van witte wereld en ook hier in huize Zon heerst de hele zaterdag spanning! Zal het ook echt gaan sneeuwen in het Westen?
Na het middaguur dwarrelen de eerste sneeuwspatjes, vlokken kunnen wij het nog niet noemen, naar beneden. De jongens zijn bij vriendjes, papa en mama zijn de boel beneden een soort van aan het verbouwen 😉 en Nina tekent wat aan de eettafel en kijkt veelvuldig uit het raam om te zien of er al een laagje sneeuw blijft liggen. Hoopvol blijft zij kijken, alsof zij daarmee hoopt dat er meer en meer sneeuw komt.

Nina haar grootste wens is sneeuw! En dan niet een heel klein laagje, nee gewoon een dik pak sneeuw. En het liefste nog dat je ’s ochtend wakker wordt, uit het raam kijkt en dan ziet dat de hele wereld wit is. Nina wil dan gaan sleeën, sneeuwballen gooien, foto’s maken van een witte wereld, skiën en schaatsen. Nina is onlangs opgegeven voor Make a Wish, waarbij zij heeft aangegeven dat sneeuw (en alles erom heen) echt haar enige wens is. Vanwege corona neemt Make a Wish, begrijpelijkerwijze nu geen buitenland wensen aan, dus staat Nina haar wish nu on hold en kunnen we deze hopelijk weer oppakken zodra de corona dat weer toe laat.

Maar einde van de middag gaan wij toch maar naar buiten, Nina lopend of stukjes in de rolstoel. De jongens worden opgehaald en vallen papa direct aan met sneeuwballen. Max had voor de vorm zijn winterjas aangetrokken, die hing met het kaartje er nog aan in zijn kledingkast, maar wel wel in zijn korte broek. Nina geniet, wil ook sneeuwballen, gaat foto’s maken, maar vindt het wel jammer dat er niet genoeg ligt om te sleeën. Maar ondanks dat zegt Nina bij het slapen gaan: “De sneeuw was wel een cadeautje vandaag!”

En vandaag is alles weer zoals het was, groen en grijs! Nina hoopt dat het nog een keertje gaat sneeuwen deze winter ‘en anders volgend jaar hè mam!’. En zo rommelen wij de deze zondag lekker met z’n allen. Papa en mama zorgen dat het er beneden weer een beetje normaal uit ziet (bank en tv zijn even van plek verwisselt), maar ook nemen wij afscheid van het huis van opa en oma en helpen wij met de laatste spullen verhuizen. Want ook dit hoofdstuk wordt weer afgesloten! Het huis waar mama heel wat jaren gewoond heeft, een huis met een uitzicht wat je nergens meer zal hebben, een huis vol herinneringen. Maar het is tijd voor opa en oma om wat kleiner te gaan wonen, te denken aan later, nieuwe herinneringen maken op hun nieuwe stekkie. Eerst nog even op een tijdelijke stek, maar uiteindelijk komen ze op loopafstand van ons te wonen. Hoe leuk!

En wat een week weer waarin de jongens 3 dagen naar de noodopvang gingen, Dex vond het heerlijk, Max was wat minder blij. Maar het geeft wel wat meer rust in huis. Nina doet vol enthousiasme al haar schoolwerkjes en is elke dag weer benieuwd wat zij de volgende dag voor werkjes heeft. Deze week geen ziekenhuisbezoek, maar wel genoeg telefoontjes over en weer.
Volgende week donderdag staat Nina gepland voor het verwisselen van metalen naar plastic stent en het mogelijk plaatsen van de peg sonde. Nina kijkt er erg naar uit, want zij wil heel graag geen slangetje meer in haar gezicht. Maar papa en mama vinden het toch wel weer spannend. Zeker ook omdat deze week Nina ook nog best verkouden is, het gaat beetje op en af. Vrijdag in de ochtend zelfs even zuurstof nodig en ook zondag ochtend was het slijm van de nacht zo vast komen te zitten dat het heel heel heel veel moeite, zuurstof en spanning bij papa en mama kostte alvorens het slijm eruit was, zuurstof er weer af kon en papa en mama weer normaal konden ademhalen (en Nina). Overall zien papa en mama op luchtweg gebied grote verbetering, ondanks de verkoudheid lukt het nog steeds om deze thuis zonder al te veel klachten te doorstaan. Hopelijk blijft corona uit ons huis, hopelijk gaan wij snel naar het voorjaar, hopelijk kunnen wij deze lijn zo voortzetten en krijgen papa en mama langzaam weer het vertrouwen terug!