Morgen de dag! En hoewel de neurochirurg het heeft over een eenvoudige ingreep, ingreep zelf maar 15 minuten zou gaan duren (dit is zonder alle voorbereidingen, aansluiten op elektroden etc), vinden wij het maar wat spannend! De hele week zijn wij al op van de zenuwen en naarmate morgen dichterbij komt, worden deze er niet minder op.
Deze week zoveel mogelijk geprobeerd als een normale vakantie week voor de kinderen te laten zijn. De warmte was afgenomen en we speelden veel in en om het huis. De jongens hadden de zolderverdieping vol gebouwd met een legostad, waar zij mee speelden. Met trein en bus naar Alkmaar gegaan, om papa op te halen van zijn werk. Met de auto van papa mee naar huis, via de Mc Donalds! En ook ijsjes gehaald bij Roset.
Dex weer naar de psycholoog. Dit keer moest mama in de wachtkamer wachten. Dex had een hele mooie tekening gemaakt over ons gezin en veel gepraat met haar. Geen idee waarover, maar hij wilde wel graag nog een keertje heen. Na de vakantie gaan we de therapie verder vervolgen.
Vrijdag moest Nina onverwachts zich melden in het AMC voor een pre operatieve voorbereidingsdag. We hadden nog geprobeerd hier onderuit te komen, maar helaas dit mocht niet. En waar wij al bang voor waren was ook zo, de dag bestond voornamelijk uit wachten, wachten, wachten! De verpleegkundige was snel klaar met haar vragenlijst, want alles stond al in de computer van de voorgaande keer. De co-assistent neurochirurgie wist geen vraag van mij te beantwoorden. De co-assistent kinderarts mocht niets zonder haar collega arts-assistent. De arts-assistent kinderarts heeft alleen naar hart en longen geluisterd en gevraagd of Nina in de afgelopen weken nog ziek is geweest. De arts-assistent neurochirurgie wist ook geen vraag van mij te beantwoorden en de eigen neurochirurg is maandag er pas. De pedagogisch medewerkster kende Nina al en gaf aan dat voorbereiden geen zin in heeft 3 dagen van te voren, dus dat sloegen wij maar over. Om 15.00 uur besloten de artsen uiteindelijk dat we toch bloed gingen prikken en wachten op de uitslag, gelukkig waren de bloedwaarden nu wel oké voor de operatie. En zo waren wij van huis en weer terug, 8 uur verder! Heb ik hemel en aarde bewogen om voor de jongens leuke opvang te vinden, waar zij ook blij van werden. Was ik doodmoe thuis gekomen en had ik het gevoel dat deze dag voor niets was geweest. En dat ik moe ben van zo’n dag, ach dat is vervelend. Maar Nina wilde absoluut niet naar het ziekenhuis en was compleet in paniek toen er bloed afgenomen werd en vond al die witte jassen maar niets. Jammer dat ze niet realiseren wat voor impact zo’n dag heeft op ons kleine meisje.
Gelukkig dit weekend een heel leuk weekend voor Nina! Het jaarlijkse kampeer avontuur met opa en oma in de bus! We krijgen alleen maar hele leuke foto’s binnen van een blije Nina, waar wij dan ook weer heel blij van worden. Einde van de dag brengen we de jongens voor hun kampeer avontuur heen. Zij mogen dan wat nachtjes langer blijven en hebben zo ook geen ‘last’ van de ziekenhuisopname van Nina! Nina nemen wij vanmiddag weer mee en om 19.00 uur zullen wij ons opnieuw melden in het ziekenhuis. Morgen om 08.00 uur staat de operatie op de planning!
bedankt voor het delen lisette, zo blijven we bij jullie betrokken! en wat een eerlijk verhaal met alle emoties die er zijn.. fijn dat jullie zoveel steun hebben aan opa en oma, goud waard!! Sterkte morgen.
Stuur jullie zonne energie vanuit Italie! x Hester en familie