Dag 3

Nina is gisteren goed gaan slapen. Om 01.00 uur werd mama wakker van gehuil van Nina, klinkt iets anders door de kap over haar neus/ mond, dus duurde even voor mama het door had. Met zuster overlegt om Nina iets eerder wat te geven voor de rust. Uiteindelijk was dit niet nodig, want mama begreep uiteindelijk dat Nina het koud had en zij een deken wilde. Na een deken en een kus van mama, ging zij weer heerlijk verder slapen. Nina heeft de rest van de nacht goed geslapen, met dank aan de chloralhydraat die ervoor zorgt dat Nina rustig is en slaperig.

Vanaf 8.30 uur werd Nina wakker en onrustig. Ze is het liggen duidelijk zat, maar wissel ligging accepteert ze niet. Ze schopt om haar heen, huilt en probeert te praten. Een ander bed met anti decubitus matras wordt geregeld, om doorlig plekken te voorkomen. Vinger prik is afgenomen. En uiteindelijk en uurtje eerder iets voor de rust. Dit bed heeft namelijk geen voeteneind en door haar onrust schuift ze bijna het bed uit. Ook vliegt de beademing slang er steeds af door haar wilde bewegingen. Mama kan dus niet van de kamer. Maar de koffie en thee automaat is toch buiten werking, dus hoef nergens heen. Gelukkig werkt het middel snel, want het is zo sneu om te zien hoe zij vecht tegen alles en iedereen en niet kan communiceren met ons.

Nina zit vol met slijm. De longontsteking zit voornamelijk in de onderste longkwabben. Ophoesten lukt haar niet en met uitzuigen komen ze niet ver genoeg om het slijm weg te halen. Zuurstof wordt hierdoor niet optimaal opgenomen. Nina vecht keihard en daarom besluit de verpleegkundige dat de kamer van Nina prikkelarm wordt. Wat inhoudt: geen geluid, geen aanrakingen aan Nina, dus ook geen bezoek. Helaas waren opa en oma al onderweg voor een bezoekje. Met hun even een kopje koffie gedronken in de huiskamer van de IC (koffieautomaat doet het inmiddels weer) en daarna mochten zij alleen even kijken en snel weer gaan.

In de middag wordt Nina weer aangesloten op een apparaat die haar co2 waarde meet, deze is onder andere van belang in de keuze of Nina aan deze kapbeademing mag blijven of dat zij toch nog geintubeerd moet gaan worden. Tot dusver is de co2 te hoog, maar nog niet TE hoog. Inmiddels zijn wij ook 24 uur na start van antibiotica, dus in de komende uren hopen we verbetering te gaan zien.

Ondertussen heeft Nina met wat externe hulp de gierput opengezet, pfff wat een stank, het stroomt haar bed in, de rest van de details zullen wij maar niet beschrijven. Maar de verpleegkundige en mama hadden er een flinke klus aan Nina en bed weer schoon te krijgen.

En zo wordt Nina de hele dag slapende gehouden, met soms wat onrust die er toch doorheen breekt en waar papa en mama niets tegen kunnen doen. We zouden willen dat wij het over konden nemen van ons kleine meisje, maar helaas. Wij hopen dat dit alles niet voor niets is en dat er morgen wat verbetering is en eindelijk eens goede berichten.