Dag 1 post ok

Gisterenavond was Nina uiteindelijk om 20.00 uur terug op haar kamer op de IC in het AMC. Ze lag nog ver weg in dromenland door de sedatie. De intubatie ging via haar neus, waardoor nieuwe sonde plaatsen helaas nog niet gelukt was. Langzaam werd de sedatie afgebouwd, tot de laatste stap. Elk uur werd Nina neurologisch gecheckt. Gelukkig zagen wij al snel dat Nina haar armen en benen kan gebruiken. Ook konden wij contact met Nina maken, maar praten kon zij niet door de intubatie.

De hele nacht zijn wij bij haar geweest, met soms een poging tot slapen. Nina was af en toe onrustig, wat ook niet gek is als er elk uur een arts of verpleegkundige met een felle lamp in je ogen schijnt en vraagt om te knijpen in een hand etc. Ook moest de sonde alsnog geplaatst worden. Ook had Nina zichtbaar pijn, hiervoor krijgt zij de nodige pijnmedicatie als morfine. In de nacht heeft zij ook 1 infuus op haar voet eruit geschopt, evenals haar katheter.

Vanochtend werden papa en mama gebroken wakker, althans mama werd wakker nadat zij om 7 uur eindelijk in slaap was gevallen en papa had de eerste kop koffie al op. Nina deed het nog steeds super goed, maar was nog steeds heel onrustig. Zij had veel last van “de tube” (de pijp) en slijm wat zij niet opgehoest kreeg. Na wat overleg ging het laatste beetje sedatie eraf en de tube uit haar keel. Uiteindelijk is zij wel aangesloten op de optiflow, dit is in Nina haar geval een beetje zuurstof en daarbij een bepaalde kracht waarmee de zuurstof ingeblazen wordt omdat zij zelf de kracht niet heeft. Hier doet zij het gelukkig direct goed op. Ook kan de sondevoeding weer aangesloten worden. Helaas mag Nina nog niet eten of drinken, en dat terwijl zij wel aangaf “honger te hebben in een croissant”. Maar Nina heeft of de kracht nog niet om goed te slikken of deze is beperkt door schade vanuit de operatie, dit zou dan tijdelijk zijn.
Waarschijnlijk lukt het door de morfine niet om zelf te plassen en daarom krijgt Nina toch weer een katheter, gelukkig gaat het plaatsen goed.

Het praten gaat heel langzaam, Nina doet er lang over voordat zij een woord kan uitspreken, waardoor zij soms boos wordt omdat wij haar niet meteen begrijpen. Dit heeft haar allemaal veel energie gekost en vanmiddag viel zij eindelijk even in slaap. Na 2 uurtjes bewust even wakker gemaakt, om niet het ritme om te gooien, maar de slaap wint en Nina valt einde van de middag weer in slaap.

Inmiddels ook de uitslag van de MRI, geen nieuws die wij nog niet wisten. MRI laat zien, wat neurochirurg gisteren al vertelde over hoeveel zij heeft weg kunnen halen. Ook geen nabloedingen te zien.
Nina reageert boven verwachting, alles lijkt te werken, alleen verlamming van aangezichtszenuw kan er zijn, maar zoals eerder beschreven kan dit ook komen door gebrek aan kracht. Nu is het vooral sterker worden en heel hard duimen dat het overtollige slijm in haar keel niet een longontsteking gaat worden. De artsen en verpleegkundigen zorgen goed voor Nina en vanaf nu zijn papa en mama weer afwisselend bij haar of bij de boys!