Zomer

Het is zomer! Eindelijk! Wat kan ik altijd verlangen naar de lange dagen. De zonnestralen. De warmte. Deze combinatie maakt mij blij. Geeft mij energie. Geeft mij kracht om door te gaan. Zorgt ervoor dat ik extra geniet van het leven! Want ondanks alle narigheid in ons leven, heeft dit leven ook hele mooi kanten.

Nina en Max komen thuis met een prachtig rapport. De één gaat volgend schooljaar alweer naar groep 6 en de ander fietst na de zomervakantie elke dag op en neer naar Alkmaar. Max geniet van alle afsluitende dingen van groep 8, zoals kamp en de voorbereiding voor de musical. Ook haalt hij nog zijn Judo band examen.
Dex fladdert heerlijk door de brugklas heen, wordt steeds zelfstandiger, zorgzamer en groeit bijna zijn moeder voorbij! Nina behaalt haar zwemdiploma A! Nina haar gezondheid gaat eigenlijk wel redelijk oké! We durven nooit te spreken over goed, maar met oké zijn wij ook al heel tevreden. Er komt een positieve beweging in de hulpverlening rondom school, sociaal-emotioneel etcetera. De zorgverzekering geeft toe vreselijk fout te hebben gezeten, zorgen dat na maanden eindelijk alles is opgelost en sturen bloemen om het goed te maken! Max heeft een helikopter vlucht gewonnen en daar mogen Dex en ik van mee genieten en ook pakken we onze eerste middag op het strand. En dan hebben wij ook nog een heerlijke vakantie in mei met elkaar!

Maar er was ook regen, letterlijk. Je vroeg je bijna af of het ooit nog zou stoppen met regen. Maar ook figuurlijk! Deze maand hebben wij ons meer dan ooit gerealiseerd, dat wij ondanks dat wij gegijzeld worden door de ziekte van Nina (en alles wat daarbij komt kijken), wij moeten blijven genieten van het leven! Deze maand heeft weer bewezen dat het leven ineens voorbij kan zijn. Drie uitvaarten in een paar weken. De vader van een lieve vriendin, na een kort ziekbed en nog lang niet klaar met het leven. Een lieve vriend die na 4 jaar van ziek zijn afscheid moest nemen van zijn vrouw en kinderen, net zo oud als onze jongens. En dan ook nog mijn nicht, mijn ‘grote nicht’. Waar ik als kind zijnde tegenop keek, zij was mijn voorbeeld, ik wilde altijd zijn zoals zij was. Eveneens na een zeer heftig en kort ziekbed. Alle drie overleden aan die stomme rot ziekte.

Thuis staan de 3 kaarten naast elkaar op de kast. We hebben het er thuis veel over. Nina die vraagt waarom zij niet doodgaat aan kanker en deze drie mensen wel. Max die vraagt of het nu afgelopen is met de dood, want we kunnen bijna kwartetten met de rouwkaarten. We praten over de verschillende uitvaarten, liedjes, bloemen, rouwauto’s. Nina vindt het maar niets dat wij in het zwart steeds gekleed naar de uitvaart gaan. Ik leg uit dat zwart de kleur van de rouw is, maar dat er soms in de kaart staat dat je juist kleurig gekleed mag komen. Na een tijdje zegt Nina dat zij graag op haar kaart wil hebben staan dat iedereen in kleurige kleding moet komen, behalve groen. Ook wil zij allemaal gekleurde rozen, want dat is haar favoriet, maar andere gekleurde bloemen mogen ook. “En dan in zo’n lint langs de kist mama, net als bij Evie en de rest in een grote vaas”. Vorig jaar heeft zij zo’n bloemenlint inderdaad gezien langs de kist en blijkbaar onthouden.

Een gesprek die je eigenlijk niet wilt voeren en zeker niet met je kind. Maar ik ben zo blij dat wij dit wel met elkaar kunnen bespreken en ook doen. Want helaas hoort het bij het leven en is de kans dat wij onze prinses gaan verliezen aan die rot ziekte, groter dan onze gezonde jongens. Maar je weet niet hoe het leven loopt en dan kunnen we beter alles maar besproken hebben!
En zo komt er na deze regenbui ook weer zonneschijn! Weet ik dat mijn grote nicht over Nina waakt. Blijven we het leven vieren! Zon, blijf nog maar even lekker schijnen! Laat de zomer zo lang mogelijk aanhouden, want dat maakt dat het genieten net nog een stukje makkelijker gaat!

Vier het leven! Geniet van de zomer!