Deze week gaat het met het één steeds wat beter en met het ander weer wat minder en zo hobbelen en bobbelen wij weer de week door met elkaar.
Nina heeft duidelijk wat meer energie, dat merken wij vooral doordat zij schooldagen goed volhoudt en in de middag zelfs nog energie heeft om thuis te spelen. Ook haar luchtwegen doen het goed, wel weer wat snotteren (net als haar broers) dus wij zijn alert.
Het gips is er nu bijna 2 weken af en elke dag beweegt Nina wat makkelijker en zelfstandiger. Begin van de week schuifelde zij nog veel op haar billen door het huis, maar dit weekend zonder hulp steeds meer gewoon lopend. Omdat zij aan het einde van de dag toch wel veel pijn kon hebben, heeft de trauma chirurg er vrijdag nog even naar gekeken. Maar Nina haar benen moeten duidelijk sterker worden en dus vooral mobiliseren!
Vrijdag ook weer voor de chemo naar het AMC gegaan. Wat enorm hielp in het aanprikken van de porth a cat is dat de pedagogisch medewerker al aan het spelen was met Nina voordat wij naar de behandelkamer gingen. Protest was er zeker wel toen wij die kamer in gingen en ook tijdens het aanprikken, maar wat deed Nina het deze week goed zeg! Trots op haar!
De energie van papa en mama was deze week even ver te zoeken. Papa ging gewoon paar keer te laat naar bed en werkt hard. Ook ging hij nog naar een symposium over Hersentumoren, interessant, maar toch niets iets waar je energie van krijgt. Maar ook mama ging niet altijd op tijd slapen, tien duizend regel dingen weer gedaan afgelopen week, daarbij nog een leuk uitje op zaterdag, gecombineerd met toch wel wat zorgen etc en zo moet je op zondag bij slapen om weer beetje op te laden.
Maar wij hebben de week weer doorstaan en op naar de volgende week!
Wat hebben jullie het ongelofelijk zwaar, maar wat doen jullie het goed samen. Nina heeft de beste ouders van de wereld en wat boft ze met jullie. Hoop dat jullie naast de zware momenten ook samen de mooie momenten blijven zien. Samen sterk, voor altijd. Trots op jullie😘