Dag 2

Vannacht verliep rustig, wel had Nina wat meer zuurstof nodig en Nina was ontzettend vroeg wakker. Maar wel gelijk gezellig wakker. En zo gezellig als zij was, zo verliep ook de ochtend. De verpleegkundige en papa hebben Nina even opgefrist. Kleding wil Nina nog niet aan en ook geen laken over haar heen, ze heeft het warm! Duidelijk geen kind van haar moeder ;-)! Opa en oma kwamen een half uurtje op bezoek, langer kan echt nog niet, maar dat was prima zo.

Armen en benen bewegen alle kanten op, dus daar geen schade na operatie. Wel blijkt toch haar linkerkant van haar gezicht een ‘aangezichtsverlamming’ te hebben. Mondje hangt en ook haar oogje, waardoor het soms de vraag is of ze je wel aankijkt. De neurochirurg heeft gezegd dat als er schade is, dat dit tijdelijk is, dus daar gaan wij maar vanuit. Nina zelf lijkt er nog geen last van te hebben. Ook heeft Nina een fractie meer kracht met praten, waardoor communiceren iets makkelijker gaat.

Halverwege de dag wordt er een foto gemaakt, Nina zit namelijk helemaal vol slijm. Daar heb je geen stethoscoop voor nodig om dit te horen. De foto laat direct al zien dat de longen helemaal vol slijm zitten, dus er wordt alvast gestart met antibiotica nog voordat de uitslag bekend is. Later horen we dat er sprake is van een dubbele longontsteking, helaas iets waar wij al bang voor waren! Antibiotica wordt ‘breed’ ingezet, zodat het zoveel mogelijk bacteriën pakt, want ze gaan er al een beetje vanuit dat het bacterieel is.

In de ochtend was mama met de jongens thuis, even samen boodschapje doen. Waarbij de heren ontzettend goed geholpen hadden en waarbij Dex enthousiast vroeg of we toch wel op de fiets gingen… een nieuwe fiets zeker???!!! Verder thuis wat gerommeld, spulletjes opgeruimd en weer ingepakt en na de broodjes knackworst naar opa en oma. Max ging daar een boterkoek bakken voor papa en Dex ging met opa eventjes naar Opdam voor een atletiek wedstrijd. Later horen wij dat hij ‘gevlogen’ had zo snel was hij!

Papa had een gezellige ochtend met Nina in het ziekenhuis en na het middaguur eventjes met papa en mama. Maar papa werd al snel naar huis gestuurd door Nina. Nina had al een tijdje dorst en kreeg van papa via een sponsje steeds een druppeltje water, meer mag helaas niet. Dus toen papa nog niet eens de hoek om was zei ze: “Zo en zullen we dan nu stiekem al het water opdrinken?”! Wat een boef zeg, maar nee dat mocht van mama ook niet stiekem gedaan worden.

Nina was duidelijk moe, maar slapen wilde zij niet. De zuurstofwaarden daalden en bleven op de ondergrens, hartfrequentie ging steeds meer omhoog wat laat zien dat Nina’s lijfje hard aan het werk is. In overleg met de verpleegkundige wordt er besloten om Nina de neuskap te geven die zij in de nacht krijgt. Helaas geeft dit niet voldoende ondersteuning en inmiddels kelderen de zuurstofwaarden naar beneden en hartfrequentie omhoog. Binnen no time 2 artsen en 4 verpleegkundigen aan bed, die met elkaar zorgen dat Nina zo snel mogelijk weer verbeterd. Scenario intuberen en sedatie wordt al hard op uitgesproken, maar er is nog 1 alternatief. Een volledig mond/neus kapje, die aangesloten is op een apparaat vergelijkbaar met die zij in de nacht krijgt. Deze zorgt ervoor dat Nina 28 ademteugen per minuut heeft, zelf genomen en anders gegeven door het apparaat en de nodige zuurstof erbij. Nina is woest, zij wilde duidelijk dit masker niet op, maar tijd om haar rustig voor te bereiden is er niet. Ze vecht letterlijk tegen dit masker, vooral haar benen zijn heel sterk en zij schopt tegen alles en iedereen. Ook mama krijgt haar niet rustig. Wij laten haar maar boos zijn en ondertussen krijgt zij iets om rustiger te worden. Helaas vecht zij hier ook tegen, dus dat duurt langer voordat dit eindelijk aanslaat. Nina zal continue iets krijgen om rustig te blijven de komende uren. Maar ondertussen staan er wel hele mooie zuurstofwaarden op de monitor, dus ook wel opgelucht dat deze vorm van adem ondersteuning haar voldoende helpt. Alles beter dan intuberen en volledige sedatie.

Hopelijk blijven deze waarden zo voor de nacht. Nu slaapt zij en hopelijk tot morgenochtend zonder stress voor haar! Maar wat een vechter! Zelfs de arts benoemde dit nog, het is niet leuk voor haar (en voor mama) dat zij zo vecht tegen iets wat zij niet wil, maar het is ook haar kracht om dit alles te kunnen doorstaan! Maar blaas de kaarsjes nog maar niet uit, Nina kan deze nog wel gebruiken!